همه چيز درمورد زبان

زبان

با سلام به همه دوستان.

شايد برا همه كسايي كه تازه به سرشون ميزنه كه برن اين موضوع مطرح باشه كه زبان چه جوري بخونن و يا كجا كلاس برن. من خودم خيلي با اين موضوعات گلاويز بودم و بعد از 8 ماه اين در و اون در زدن و وقت تلف كردن راهشو پيدا كردم كه اميدوارم مورد توجه دوستان قرار بگيره.

من تا سال اول فوق ليسانس حتي يك ترم هم كلاس زبان نرفتم. اصلا نميدونستم تو اين كلاسها چي ميگن. شوته شوت بودم. زبانم در همون حد ديپلم بود. تو دانشگاه هم كه زبان ياد نميدادن و فقط يه زبان عمومي و تخصصي بود كه اون هم به درد خودشن ميخورد و فقط reading رو قوي ميكرد و دايره لغت رو بالا ميبرد (مثل دبيرستان). برا همين همه چيز من پيشرفت كرد به غير از زبان. بعد كه اومدم فوق تازه به فكر رفتن افتادم و خوب قدم اول گرفتن مدارك زبان بود. سال اول فوق زبان نخوندم (البته كتابها انگليسي تدريس ميشد و از اين بابت مشكلي نبود). تابستون سال دوم فوق ليسانس من تازه رفتم كلاس كيش توي انقلاب اسم نوشتم و تعيين سطح دادم. شدم E3 :(((( تو اون كلاس تازه به من ing و اين طور چيزا رو ياد دادن و من ياد گرفتم به زبان به چه ديدي بايد نگاه كرد. هيچي خلاصه. پيشرفت من با هم كلاسيهام اصلا قابل مقايسه نبود. چون من هدف داشتم و همينطوري مثل بقيه كلاس نميرفتم. از كلاس راضي نبودم. استادش اصلا منو راضي نميكرد. ميومد سر كلاس كتاب برا خودش ترجمه ميكرد و كار رو به خود ما واگذار مكيرد. رفتم E4. بايد بگم كسي كه باعث شد من به زبان بيش از پيش علاقه مند بشم اين آقا بود. يه جونه 22 ساله كه ليسانس ژنتيك داشت تو كيش. نه اينكه خيلي بارش باشه نه. ولي بهم تلنگر بزرگي زد و غرورم رو شكست جلوي بقيه كه زبان بلد نيستي و اين به درد نميخوره. از اونايي بود كه انتظار زياد داشت و اين خيلي برام خوب بود. كلا اين كلاسها بازدش نسبت به وقتي كه ميذاشتم زياد نبود. ترم E5 رو هم غير حضوري رفتم و خودم خوندم و فقط رفتم امتحان دادم. بعد از اون ديدم بخوام اين همه قبل و بعد كلاس وقتم برا راه بره (قربون دولت بشم كه همينجوري ماشين ميده بيرون و به فكر ج..) و تو كلاس هم زياد بازدهي بالا نباشه و زمان من هم زياد نبود، گفتم برم كلاس تافل. دو ترم رفتم كلاس تافل دكتر لزگي تو دانشگاه كه واقعا دستش درد نكنه. structure رو خوب به ما ياد داد. تا اون موقع من فقط structure بلد شدم و ميتونستم ادعا كنم كه writing خوبي دارم. ولي بقيه چيزا رو تعطيل بودم. اون بابا هم گفته بود كه synonym بخونيد و لغت ياد بگيريد (البته درست گفته بود ولي من سطحم زياد بالا نبود). هيچي 4-5 ماه لغتها رو همونطوري خوندم و از babylon استفاده ميكردم. همينطوري كه معني بعضي لغات رو برا مترادفاشون چك ميكردم گاهي اوقات معاني رو از تو ديكشنري آكسفورد elementary چك ميكردم. باورتون نميشه اما انگار بال در مياوردم وقتي معني دقيق يك لغت رو از تو اين ديكشنري ميفهميدم. كم كم متمايل شدم به سمت اين ديكشنري. كم كم احساس كردم كه خيلي لغات مبتدي هست كه من نميدونم. از طرفي استادهاي زبان ميگفتن وقتي يه لغت در مياريد لغات بالا و پايينشم در بياريد. خلاصه سرتون رو درد نيارم. تصميم گرفتم ديكشنري elementary رو كلا حفظ كنم (بدن هيچ لغت فارسي، مثل يه بچه كه مثلا كلمه go براش مفهومي نداره جز اينكه ديده اين لغت رو فلان جا به كار ميبرن). خلاصه خودم رو گذاشتم جاي يه بچه انگليسي و اجازه دادم كه خود اونها (اين كتاب ديكشنري ارزشمند) بهم تدريس كنن. و باور كنيد اين كتاب باهام حرف ميزد. البته قبل از اينكه شروع كنم با همون استاد ژنتيكه و دو سه تا ديگه چك كردم كه كارم درست باشه و اونا گفتن اگه بتوني اين كار رو بكني كه شاهكاره ما خودمون دلمون ميخواد اما وقتش رو نداريم.

تمام لغات اون كتاب رو به صورت فلش كارت در آوردم و با دست همه رو نوشتم. اونايي كه حتي بلد هم بودم نوشتم. مثلا فرض كنيد كه شما معني make رو بلديد. اما اون به درد خودتون ميخوره. تا كاربرد اصلي اون رو ياد نگرفتيد نميتونيد بگيد اون رو بلديد. بايد با ديكشنري انگليسي به انگليسي (آكسفورد) حتما چك كنيد وقتي چك كرديد ميفهميد هيچي بلد نبوديد. اين كار باعث شد تلفظ من از 0 به 100 برسه. speaking من از اين رو به اون رو شد. با اينكه اصلا با كسي حرف نميزدم اما حرف زدنم به حدي خوب شده بود كه وقتي رفتم بعد 2 ماه همون موسسه كيش تعيين سطح دادم (در حين خوندن ديكشنري) شدم I3. وقتي ديكشنري تموم شد (بعد 7 ماه) از كسي كه 14 ترم كلاس زبان رفته بود بهتر صحبت ميكردم. با يه فوق ليسانس صحبت كردم (استاد تافل بود تو صادقيه) گفت تو كلاس رفتي گفتم نه. گفت مثل اين ميمونه كه 2 سال كلاس رفته باشي. باورتون نميشه نمره SPEAKING من توي تافل از اون استاده بهتر شد. تازه فكر ميكنم من اصلا برا امتحان آماده نبودم و با همون اطلاعات كلي رفتم امتحان دادم. شدم 24.

اگه بگم شايد بگيد شوخي ميكنم اما تعجب كنيد كه چه طور ميشه شما فقط ديكشنري ميخونيد ولي WRITING و SPEAKING و LISTENING هم در كنار READING قوي ميشن. چون شما داريد هم مينويسيد. هم برا هر لغت يك مثال حفظ ميكنيد و هم اون رو با خودتون تكرار ميكنيد لذا اينا همه با هم قوي ميشن. من ديگه بعد از اون دو ترم كلاس تافل PBT كلاس ديگه اي نرفتم و اولين بار كه IBT امتحان دادم شدم 90 كه در واقع خيلي امتحان رو بد دادم. ميشد حتي دفعه اول هم 100 شد.

روزي 25 تا لغت ميخوندم به روش لايتنر كه خدا پدر و مادرش رو بيامرزه. حدود 7 ماه. اگه ميخواستم كلاس برم هم نميتونستم اينطوري بخونم. البته در كنار اون هم كتابهاي بسيار عالي مثل GRAMMER IN USE برا سطح INTERMEDIATE رو هم ميخوندم و كتاب TACK TICKS FOR LISTENING رو هم گوش ميدادم. در واقع زدم وسط خال. روزي حداقل 4 ساعت زبان ميخوندم تا 7 ماه. بعد از اون حتي خودم رو از خيليها كه درس ميدادن بهتر ميدونستم. تو حرفام ساختارهايي رو به كار ميبردم كه خودم كيف ميكردم. من هر چي دارم از اين كتاب دارم.

حالا كسايي كه ميخوان TOEFL  بخونن. IBT خيلي خوب و راحته. كسي كه درست زبان خونده باشه راحت امتحان ميده. اما PBT اصلا معيار خوبي نيست. هم اينكه تقلب ميشه و هم اينكه نمره WRITING تو نمره كل حساب نميشه و هم اينكه SPEAKING  نداره. خيليها ميشن 600 تا 650 اما دو كلام درست و حسابي بلد نيستن حرف بزنن. در ضمن پايه IBT  روي LISTENING  سواره. به هر حال نميخوام اينجا IBT رو تشريح كنم. ايشاا... تو پستهاي بعدي.

اما اگه خودتون ميخوايد زبان بخونيد كلاس نريد (كه نريد و پول و وقتتون رو حروم كنيد) اينها رو بخونيد:

براي لغت:

1- Dictionary Elementary

2- Essential Word for TOEFL

3- 400 Essential Word for TOEFL. 

4- Vocabulary for College Bound Students

5- Vocabulary for High School Students

براي Listening:

1- tackticks for listening

2- how do you do

3- VOA

4- LISTENING هاي خود كتابهاي IBT بازار

براي SPEAKING:

همون ديكشنري كه گفتم كافيه (زيادم هست، البته برا كسايي كه به روش لايتنر زبان ميخونن نه روش ديگه) به همراه GRAMMER IN USE FOR INTERMEDIATE LEVEL.

براي WRITING:

بايد لغت خوب بدونيد و نيز قسمت STRUCTURE كتاب PBT DELTA رو مثل كف دست بلد باشيد. نياز به استاد نيست. خودتون ميتونيد بخونيد. اما يادتون باشه اول از همه اون ديكشنري رو تموم كنيد بعد بريد دنبال بقيه چيزا. هر سطح و سني هستيد همين امروز شروع كنيد. اگه ضرر كرديد هر چي خواستيد بگيد.

يه مطلب مهم تو زبان خوندن هست اون هم اينكه دلسرد نشيد. درست زماني كه نا اميد ميشيد زمانيه كه تازه يه چيزي ياد گرفتيد و همه چي با هم قاتي پاتي شده. اون وقت به جاي بريدن بايد دستتون رو رو زانوتون بگذاريد و يا علي بگيد. همچنين بايد پيوسته بخونيد. يك روز هم نبايد عقب بيفتيد و الا روش لايتنر خراب ميشه.

من همه اون LISTENING  ها رو دارم و اگه كسي خواست بگه براش ميل كنم. البته اگه اينترنت پر سرعت داريد. كتاباش تو بازار هست و قيمت زيادي هم نداره. بريد از انتشارات كاج توي انقلاب (بغل خ 12 فروردين) بخريد كه ارزون ميده. يا قرض كنيد. از من ميشنويد بخريد. ميخوايد ترمي 30 تا 40000 تومان شهريه بديد هر ماه با 20000 تومان بريد همه اونايي كه گفتم رو بخريد و به جاي اينكه يكي ديگه بهتون درس بده و هلو بپر تو گلو خودتون كمر همت ببنديد. من برا زبان بيشتر از 200000 تومان تا به اين سن رسيدم خرج نكردم. بچه مايه دار نبودم بابام هم وام دولتي نداشت :)))

در مورد نحوه خوندن TOEFL و GRE هم دو تا پست جدا ميذارم كه بيخود نريد پول مشاوره و كلاس TOEFL  و GRE  بديد. كلا 1 جلسه برا TOEFL بريد كلاس و يك جلسه برا GRE كه لپ مطلب رو بهتون بگن و شما هم بفهميد و الا بيخودي رفتيد كلاس. مثل شاگرد تنبلي ميمونه كه ميره كلاس كنكور. اول پايتون رو قوي كنيد بعد بريد دو جلسه كلاس.

كسايي هم كه 10 تا 14 ترم از قديما كلاس ترميك رفتن كه خوشابه حالشون. بالاخره راه زيادي رو رفتن (چه پربازده چه ...). اونا از همين الان شروع كنن خوندن تافل. البته اگه قسمت VOCABULARY (تو اين پست) و STRUCTURE كتاب PBT DELTA رو تموم كردن.

*******************************************************************

پروژه فوق لیسانس یکی از مهمترین قدمهایی است که توی پروسه اپلای بر میدارید. بیشتر کسایی که قصد رفتن ندارن پروژه فوق رو چیزی بر میدارن که تو داخل به دردشون بخوره. این پروژه از اون جهت مهمه که تکلیف داخل و خارج شما رو تا حدود زیادی مشخص میکنه. با گرفتن این پروژه شما میتونید از همون موقع محل کار خودتون رو تعیین کنید (در بیشتر حالات). من خودم وقتی میخواستم پروژه فوق رو انتخاب کنم میتونستم برم شرکت نفت و گاز. میتونستم پروژه شبیه سازی بر دارم و داخل بازار طراحی بشم. موقعیت همه اینها بود. شما وقتی پروژه فوق رو مثلا توی یک جای دولتی (مثل نفت و گاز و ...) برمیدارید در حقیقت یک لینکی اونجا برای خودتون باز میکنید چرا که یا استاد شما در اون شرکت و موسسه سابقه ای داره یا اینکه در حالت بهتر، استاد پروژه دوم شما تو اون شرکته. با نشون دادن خودتون به عنوان یه دانشجوی فعال و خلاق و منظم خیلی راحت میتونید سابقه درخشانی به جا بگذارید و با کمک استاداتون تو همون شرکت موندگار شید. در این حالت شما اصلا نیازی به این ندارید که پروژه ای که انجام میدید چی باشه. فقط کافیه برای اون شرکت یا موسسه مورد نیاز باشه. لذا علاقه مندان به کار بعد از تحصیل در داخل بهتره که دنبال اینطور پروژه ها باشن نه چیزای دیگه.

اما بچه هایی که میخوان برا ادامه تحصیل از کشور خارج شن باید به دنبال چیزهای دیگه ای باشن. منظور اینکه باید پروژه هایی رو بر دارن که بشه از توش یه چند تا مقاله خوب ISI در آورد. لذا باید به دنبال استادهایی بود که کارهای جدید انجام میدن نه اونایی که فسیل شدن. دادن مقاله برای گرفتن پذیرش میتونه بهتون کمک کنه. وقتی شما به یه استاد میل میزنید اون رزومه شما رو میبینه و اگه مقاله هایی توی زمینه کاری اون داشته باشید مسلمه که خوشش میاد. حتی اگه در رابطه با زمینه کاریه خودش هم نباشه همین برا شما بس که پتانسیل کاریه خودتون رو بهش نشون دادین. مقاله شرط پذیرش تو هیچ دانشگاهی نیست اما تو رزومه شما بسیار خود نمایی میکنه. و البته تو برخی داتشگاهها مثل McGill برای اینکه بهتون پول بدن باید حداقل یه مقاله accept شده داشته باشید (برای دکترا). اینکه مقاله شما تو یک ژورنال با impact بالا چاپ شده باشه یا نه مهم هست اما چندان هم چشمگیر نیست. مهم اینه که ISI باشه. لذا به دنبال مقاله علمی-پژوهشی داخل و خارجی نباشید.

اگر بتونید ژورنال خودتون رو توی آمریکا یا کانادا انتخاب کنید هم خوبه. مثلا بعدا تو sop خودتون میتونین بنویسین که تو کشور اونا مقاله چاپ کردین. خیلی ها هستن که بدون مقاله پذیرش میگیرن ولی به نظر من این کاملا وابسته به اینه که کسایی که با شما اپلای میکنن چه شرایطی دارن. اگر همه اونها حداقل 2 تا مقاله دارن مسلمه که شانس شما کمتر میشه.  البته از اون طرف هم مواظب باشید دنبال چاپ کردن مقاله زیاد و تکراری (!) نباشید. بعدا به ضررتون تموم میشه.

برای نوشتن مقاله هم دنبال کلاس زبان و اینها نباشید. یه مقدار گرامر بدونید کافیه. بیشتر باید به لغات تخصصی خودتون مسلط باشید. اصلا اگه مقاله رو خیلی پیچیده بنویسید که غیر قابل فهم باشه reject میشه. ساده و روان بنویسید. به طور کلی اگه دو تا مقاله ISI با impact حدود نیم تا یک چاپ کنید خیلی خوبه. فقط پذیرششون کافیه و چاپ لازم نیست بشه. اگر این کار رو بکنید تو sop خیلی خوب میتونید از خودتون تعریف کنید. البتع اینایی که میگم برا مهندسی شیمی هست و برا بقیه رشته ها رو بی اطلاعم. مثلا برا عمرانی ها میدونم که یک مقاله ISI خیلی خوبه. بعضی رشته ها هم که اصلا مقاله توش ملاک نیست و نمرات زبان بیشتر اهمیت داره.

اگه مقالتون reject شد ناامید نشید. اونقدر بفرستید تا پذیرفته بشه. از impact های 2 شروع کنید تا حدود 0.3 خوبه. حواستون باشه که دو جا مقاله رو submit نکنید که خیلی هم برای شما و هم برای ایرانیها بد میشه. پلهای پشت سرتون رو برای دیگران هم باقی بگذارید.

تعداد اسامی اصلا مهم نیست. فکر نکنید اگه تعداد افراد کمتر باشن ارزش کار بالاتره. اگه دوستانی دارید که کارشون با شما مشترکه و پایان نامه ها تون رو با هم انجام میدید خیلی خوبه. میتونید اسمهاتون رو داخل مقالات هم بزنید. البته مواظب باشید که زمینه های کاریتون به هم نزدیک باشه نه اینکه یکی پلیمر باشه یکی کاتالیست.

به هر حال هر گلی (با ضمه گ :) ) زدید به سر خودتون زدید. ببینم چه کار میکنید...

*******************************************************************

 

GRE

و اما اين آزمون مهم براي بچه هايي كه ميخوان برن آمريكا يا بعضي دانشگاه هاي تاپ كانادا.

اين آزمون هم مثل تافل يه آزمون زبان انگليسي هست كه از سه قسمت تشكيل شده. قسمت اول به Verbal دوم به Quantitative و سوم به Analytical Writing معروفه كه به ترتيب به لغت و رياضي و writing شناخته ميشه.

Verbal: كلا كسايي كه ميخوان اين قسمت رو خوب امتحان بدن بايد 1 تا 2 سال وقت گذاشته باشن. اون هم نه براي خوندن لغات مثلا essential words for the TOEFL test بلكه لغات اين قسمت خيلي فراتر از اين حرفهاست. ببينيد دوستان، شما براي دادن امتحان تافل بايد ياد بگيريد تو محيطهاي آكادميك چطوري حرف بزنيد و چطوري بنويسيد و گوش بديد و ... . لذا لغاتي كه براي اون ميخونيد لغات خيلي معموليه محيطهاي آكادميك هست. اون منابعي كه براي تافل براتون معرفي كردم به درد همين محيطها ميخوره و براي همين امتحان تدوين شده. البته لغات آزمونهاي تافل و آيلتس يك منبع دارن. يعني اگه لغات تافل رو بدونيد به لغات آيلتس هم مسلط هستيد و بالعكس. اما لغات GRE يه سري لغات خاص هستن. اصلا خود طراح هاي اين آزمون ميدونن چه امتحان مزخرفيه. خيلي جالبه كه بدونين اين امتحان از سال 2000 يا 2002 (همين حدودها) جزو مواد ورودي دانشگاه هاي آمريكا گذاشته شده. يعني بيشتر خود اين استادها خودشون زمان خودشون امتحان GRE ندادن. اصلا نميدونن چي هست (خيلي جالبه). منظورم اون استادهاي قديمي هستش. اما استادهاي كه الان تو رتبه دانشياري (رتبه ها اينطوري هستش: استاديار، دانشيار، استاد كامل) هستن ميدونن چي به چيه. لغات اين قسمت جزو لغاتي هست كه تو زبان انگليسي خيلي غير مصطلح و قديمي هستش. يعني تو هيچ متني ديده نميشه. اصلا نميدونين اينها انگليسي هست يا اسپانيايي يا فرانسوي يا لاتين. يه سري از لغات اصلا  ريشه فرانسوي و اسپانيايي و ايتاليايي و نيز لاتين دارن و اصلا ريشه كه چه عرض كنم بلكه همون جايي هستن و بايد ياد بگيريد. دقيقا ميدينيد مثل چي ميمونه؟ مثل لغات گلستان و بوستان خودمون تو كتاب ادبيات ميمونه. اصلا اين امتحان يه امتحان ادبياته انگليسي هست نه امتحان دونستن زبان. ممكنه يكي خيلي خوب انگليسي حرف بزنه يا بنويسه اما نمره اين امتحانش خيلي پايين بشه. لذا مهارتهاي اين امتحان با بقيه فرق داره. مثلا همه ماها لغات ادبي آخر كتاب ادبيات دبيرستان رو ميدونيم؟ حالا جلوتر براتون ميگم، يكي از منابع اصلي اين آزمون يه كتاب هست به اسم Vocabulary for high school student. به اسمش نخنديد و فكر نكنيد براي دبيرستاني هاست. بله مال دبيرستانيها هست اما اونا هم مثل ما ادبيات دارن. حالا اونا تو دبيرستان خوندن ولي ما الان داريم ميخونيم. جالبه بگم كه اين امتحان براي خود اونها هم هستش. ببينيد، كسايي كه مثلا آخرين مدرك تحصيلي خودشون رو ار يك موسسه انگلسي زبان تو آمريكا يا كانادا گرفته باشه براي ورود به ليسانس يا فوق تافل نميخواد داشته باشن. اما اگه مثلا تو آمريكا دو سال زندگي كرده باشه براي ادامه تحصيل تافل ميخواد. اما كسي كه جد و آبادشم تو آمريكا بودن و هستن و خودشم همون جا از اول بوده براي تحصيلات بالاتر از مقطع ليسانس بايد حتما GRE داشته باشه و الا قبولش نميكنن. اونها هم همين چيزايي كه ما ميخونيم رو ميخونن. اما خب قبلا درست و حسابي خوندن. مثل اين ميمونه كه يه آمريكايي بياد بره كتاب حافظ بخونه و لغات سختش رو در بياره ياد بگيره و تازه بفهمه نه تنها حفظ كنه. حالا جالب اينجاست كه بعد از اينكه 5000 تا لغت از اين لغتهاي خفن رو ياد گرفتي تازه اول راهي. بايد بري به سوالها تازه جواب بدي. حالا سوالها چه جوريه. نكردن نامردا بگن خب، سخته سوالها؟، بذاريم سه گزينه اي. گذاشتن 5 گزينه اي. تازه هر گزينه يك انتخاب نداره بعضي وقتها دو تا انتخاب داره. يعني چي؟ يعني مثلا تو يه جمله نگرفتن يه جاي خالي بذارن و بگن از 5 تا گزينه انتخاب كنيد بلكه اومدن 2 تا جاي خالي تو يك جمله گذاشتن و هر گزينه با اين حساب دو تا لغت داره كه بايد تطبيق داده بشه. حالا جالب اينجاست (ميخوايد باور كنيد يا نه) از اين گزينه ها فقط يكيش هست كه پرته. يعني هر 4 گزينه از نظر معنايي جواب ميدن. اوني ميتونه درست انتخاب كنه كه هم تو سيستم آمريكا بوده باشن و با زبان و اصطلاح اونها بهتر آشنا باشن و هم باهوش باشن. دارم ميگم، اونها خودشون هم بايد اين امتحان رو بدن نميشه كه به راحتي جواب داد لذا يه جوري سوالها رو طرح ميكنن كه براي خودشون هم سخت باشه. قسمت لغت اين امتحان از 5 قسمت تشكيل شده.

قسمت اول:‌ جاي خالي دارين كه بايد پر كنيد. هر جمله 2 تا جاي خالي با پنج گزينه. 10 تا سوال حدودا.

قسمت دوم:‌ اين قسمت، قسمته خيلي سختشه. بهتون ميگن رابطه هواپيما با پير زن مثل رابطه كدوم يكي ممونه. شما علاوه بر دونستن لغات خيلي خفن بايد باهوش باشيد كه ارتباط ترمهاي خود سوال رو بفهميد تا بتونيد بهش جواب بديد و الا اشتباه ميكنيد. تازه تو اونها همه لغات رو هم بلد نيستيد كه بتونيد مقايسه كنيد.  اين هم حدود 10 تاست.

قسمت سوم: يه Reading  هست كه ميخونيد و به سوالاش جواب ميديد اما گزينه ها 5 تايي هست و متن هم خيلي لغت سخت داره و تحليل هست و داستان توش تعريف نمي كنه. يه چيزي خيلي سخت تر از اوني كه فكر ميكنيد. حدود 7 تا سواله.

قسمت چهارم: يه Reading ديگه هست كه كوتاه هست و 2 يا 3 تا سوال بيشتر نداره و مثل قبلي هستش. اما متنش خيلي كوتاهه و خيلي تحليلي.

قسمت آخر: يه لغت ميده و ميگه متضادش چيه كه آسونترين قسمته برا كسايي كه نميخوان فكر كنن و بار زياد لغت دارن. چون متضاد رو خيلي راحت تشخيص ميديد. اما تا دلتون بخواد بايد لغت بلد باشيد در حد دامنه كهكشان راه شيري.

تازه يه چيزي هم بگم. وقتي لغات رو ميخونيد اينطوري نيست كه بگيد مثلا Nostalgia ميشه دلتنگي...ميشه دلتنگي ... كه حفظ شيد. لغت رو ميخونيد و بايد به جاي معني اون حدود 5 تا مترادف (تو حالت خوب) و 5 تا متضاد ياد بگيريد باهاش. بعضي وقتها ميشه يك لعت 15 تا مترادف داره. لذا شما 4000 تا لغت ميخونيد اما تقريبا 8000 تا لغت ياد ميگيريد اون هم از اين نوع لغتها نه بچه بازي. حالا جالب ميدونيد كجاست؟ اين قسمت نمره اش از 200 شروع ميشه تا 800. يعني اگه به هيچ كدومش جواب نديد ميشيد 200 و اگه به همش جواب بديد ميشيد 800. اينطوري نيست كه فكر كنيد مثلا 40 يا 50 تا سوال رو ميتونيد بگيد خوب پس هر كردوم ميشه 20 امتياز و براي اينكه 400 بيارم بايد به 20 تا جواب بدم. نه آقا جان. قضيه، ماوراي اين حرفاست. اگه تا 10 تا سوال (البته به طور متوسط) درست جواب داديد همون 200 هستيد وبعد از اون تازه نمره شروع ميكنه به بالا رفتن. لذا بدترين شرايط جلوي پاي شما قرار دادا ميشه.

لذا يا نخونيد براي اين قسمت يا اگه ميخونيد 6 ماه تا 1 سال حداقل بخونيد و الا اگه نخونيد سنگين تريد. خيليها هستن كه شانسي سوالها رو ميزنن و نمرشون 250 حدودا ميشه و آخر سر هم پذيرش ميگيرن. اما نه جاهاي خوب. يعني ميرن فقط گزينه ب ميزنن. من خودم 450 شدم اما خيلي خوندم، خيلي خيلي. البته بازم ميشد بالاتر شم چون من قسمت Reading رو اصلا نخوندم و شانسي زدم اما رو قسمتهاي ديگه وقت گذاشتم. دوستاي ديگم فقط Reading زدن و شدن 380. يعني من اشتباه كردم و ميشد خيلي بهتر بشم.

اما نميدونم اين چينيها يا هنديها چه كار ميكنن. نمره هاشون ميشه 600، 700 و بعضا 800 هم دارن. آخه خود اين آمريكاييها اگه بخونن 800 نميشن!!! اصلا يه طوري شده بود آزمون سال 2005 رو تو يكي از مراكز امتحاني چين مردود اعلام كرده بودن به خاطر اينكه گزارش شده بود كه تقلب كردن. اما نميگم همه تقلب ميكنن. چون بنده هاي خدا مخصوصا اين هندي ها از تو دوران ليسانس شروع ميكنن اين امتحان رو خوندن. زحمت ميكشن. اما ما نه. تازه ميخوايم بريم تافل بگيريم. لذا به پيشنهاد من اگه كسي ميخواد براي اين امتحان بخونه و شانسي نزنه از الان شروع كنه روزي 10 تا لغت GRE خوندن. فقط لغته ديگه. حفظ كنيد بريد جلو. معمولا نمره 300 به بالا ميخوان ازتون اما كسايي كه اپلاي ميكنن از تمام دنيا در حدود 500 تا 600 ميارن اين قسمت رو.

Quantitative: اين قسمت امتحان رياضي هست كه خيلي ساده هستش. از رياضي اول دبيرستان ساده تر هست. و يه سري سوال هوش و آمار. خود كتابهاي GRE رو كه بخريد تو همونها همه چيز رو مثل كتابهاي قلمچي و امثالهم توضيح داده و مراجع خوبي براي توضيحات و پرسشهاست. بچه هاي مهندسي زير 800 كم پيدا ميشه بيارن. اما تا 750 خوبه اگر بياريد. ديگه سختي نمره دهي قسمت قبلي رو نداره. تازه اگر 3 تا رو هم غلظ بزنيد نمرتون از 800 هنوز شروع نميكنه به پايين اومدن و چهارمي رو كه غلط بزنيد ميشيد تازه 790. بچه ها همه رو اين قسمت سرمايه گذاري ميكنن و جواب هم ميگيرن.

Analytical writing: اين بخش از دو قسمت تشكيل شده.

بخش اول: دو تا متن كوتاه ميدن بخونيد و يكي رو براي جواب دادن انتخاب ميكنيد. تو متن مياد دو تا چيز رو تشريح ميكه. مثلا ميگه كارخانه فلان سودش انقدر هست. اگر محصولاتش رو تزيين كنه فروش اينقدر ميره بالا. اما از طرف ديگه هزينه حمل و نقل اونها ميره بالا. از طرف ديگه بر اساس آمارگيري از مردم منطقه A كه جمعيت زيادي هم داره، اين محصول روند مصرف رو به رشدي رو پيدا كرد با اينكه از شهر دوره. اما مردم منطقه B، با اينكه نزديك به كارخانه هتسن اما مواد زايد بيشتري رو از خونه هاشون بيرون ميريزن و يا به عبارتي مواد ضايعاتي بيشتري توليد ميكنن. حالا شما بگيد كارخونه چه كارهايي ميتونه انجام بده كه هم هزينه هاش بالا نره و هم از آلودگي محيط زيست كمتر كنه. بسم ا.... اينجا ديگه هنر نوشتن نميخواد. بايد تحليل كنيد (علاوه بر اينكه درست مينويسيد). اينجا كسي ازتون هنر نوشتاري نميخواد.

بخش دوم: دو تا سوال هست كه كلي هست و به يكيش جواب ميديد و انشايي در مورد اون مينويسيدو اما هر چي تحليل تر بنويسيد بهتره. به نظرمن براي اين قسمت كلاس بريد لازم ميشه. اما پيش كسي كه خبره باشه نه استاد در پيت. دكتر لزگي تو دانشگاه تهران كه استاد خود من بود استاد خوب و منصف و كار درستي هست. ميتونيد آمارش رو تو دانشكده داروسازي تو دانشگاه تهران بعد از ظهرها بگيريد. اما استادهاي خوب ديگه زيادي هم هستن. 

يادم رفت بگم كه شما اول 40 تا 50 تا سوال لغت داريد بعد 50 تا حدودا رياضي بعد دوباره 40 تا 50 تا لغت بعد 50 تا حدودا رياضي بعد writing شروع ميشه و نمره شما تو اين دو تا آزمون جمع ميشه و متوسط گيري و ... . البته يه معياري هم هست كه علاوه بر اينكه ميگن شما مثلا لغت 500 شديد يه درصد هم بهتون ميدن مثلا ميگن 20%. يعني شما درسته 500 شديد اما 20% افرادي كه امتحان دادن نمرشون كمتر از شما شده و بقيه بهتر از شما شدن. و اين يعني اينكه شما اگه امسال 500 شديد امتحان سخت بوده يا آسون نسبت به سالهاي پيش و در واقع شما رو با بقيه هم ميسنجن.

منابع آزمون:

1- Vocabulary for high school students

2- Vocabulary for college bound students

3- لغات كتاب Barron's و Kaplan و كتاب ETS.

اينها رو ميتونيد بخريد يا از بچه هاي سالهاي پيش بگيريد. اين امتحان هم PAPER هست COMPUTER BASE. تو ايران COMPUTER نيست فعلا. امتحان GRE تا زماني كه ما بوديم فقط دو بار در سال يكي تو آبان ماه (زمان ثبت نام اوايل شهريور كه عجله نكنيد جا براي همه هست و 175$ ناقابل هم پياده ميشيد) و ديگري تو اوايل اسفند ماه (ثبت نام تو دي ماه). همش بايد سايت سازمان سنجش رو چك كنيد. مركز اميربهادر تو ولي عصر هم قرار بود بياره اما نميدونم آورده يا نه. (amirbahador.com) تقلب تو امتحان خيلي راحته لذا اگه خواستيد هماهنگ كنيد با بقل دستي اما اونم خيلي حاليش نيست گول نخوريد. اگه نخواستيد كه لغتها رو بخونيد و شانسي بزنيد بريد سر وقت رياضي و گوش نديد به بلندگو كه ميگه لطفا نريد سر رياضي تا بگيم. شما بريد كسي هم كاري به شما نداره. چون بايد بريد كه از وقت استفاده كنيد.

مثلا دانشگاه Texas A&M  ميگه من نمره كل 1250 ميخوام. يعني رياضي رو 800 بشيد و لغت رو 450. اما بعضي جاها حد نذاشتن يا مثلا فقط براي رياضي حد گذاشتن كه بالاي 700 باشه. اما اينا حرفه. شما بايد خوب بياريد تا موفق شيد به اميد اين چيزها نباشيد بخونيد ديگه. با خوب ميشه يا بد. اما اگه بد شد نگران نباشيد چون حداقل همه ايرانيها مثل خودمون خراب ميكنن و كم هستن كه نمره لغتشون بالاي 500 ميشه. دانشگاه هاي تاپ كانادا هم GRE جزو مدارك اصليشون نيست اما اگه داشته باشيد مزيت بزرگي هستش. 

usdoctoral.blogfa.com : منبع

لينك مطالب منتخب پیشین این وبلاگ

1. .:::صفحه اصلی:::.

2. راهنماي چگونگي دريافت پذيرش و بورسيه تحصيلي

3. تمامي پرش ها و پاسخ هاي مربوط به تحصيل در خارج از كشور

4. همه چيز در مورد Apply

5. همه چيز درمورد زبان

6. توصيه نامه

7. SOP

8. ويزا